Epoka  |  Pochodzenie  |  Okres krośnieński  |  Czasy krakowskie  |  Praca pedagogiczna  |  Kraków-Wiedeń  |  Epizod przemyski  |  Związek małżeński i rodzina  |  Wynalazki  |  Patenty, listy pochwalne i dedykacje  |  Korespondencja  |  Popularyzatorzy  |  Źródła wiedzy o Szczepaniku  |  Szkoły i ulice im. Szczepanika  |  Spis treści  | 

Powrót do strony głównej


Popularyzatorzy

     Po śmierci Jana Szczepanika (patrz rodzina) bezpośrednim kontynuatorem i propagatorem jego dorobku był najstarszy syn inż. Zbigniew Szczepanik-Dzikowski, który z matką i rodzeństwem zamieszkał w Warszawie. Tam też zorganizował laboratorium i biuro konstrukcyjne oraz archiwum ojca. Kontynuując prace ojca związane z filmem barwnym opracował przystawkę do projektora filmowego by wyświetlać filmy w barwach naturalnych bez konieczności wymiany projektora. Ten wynalazek miał skłonić przemysłowców z dziedziny kinematografii do eksploatacji wynalazku ojca. Laboratorium Doświadczalne Szczepanik-Film wspierane było przez środowisko akademickie Politechniki lwowskiej a także grupę przemysłowców berlińskich i warszawskich.
     Czasy bezpośrednio przedwojenne a tym bardziej lata wojny nie sprzyjały pracy wynalazczej a co gorsza niszczyły wcześniejszy dorobek. W czasie powstania warszawskiego w 1944 r. spłonęła aparatura badawcza, modele konstrukcyjne wynalazków i całe archiwum Szczepaników (patrz rodzina) Rozwój techniki w latach powojennych kierował uwagę wynalazców na nowe trendy i kierunki. I tylko historycy techniki od czasu do czasu dostrzegali pionierskie dokonania Jana Szczepanika. W roku 1955 amerykański historyk telewizji Albert Abramson w pracy pt. "Elektronic Motion Pictures. A history of the Television Camera" wymienił Jana Szczepanika na zaszczytnym trzecim miejscu wśród dziewiętnastowiecznych wynalazców telewizji. Rok 1973 ogłoszono w Polsce - Rokiem Nauki Polskiej. Z tej okazji propagowano dokonania polskich wynalazców wśród których znalazł się oczywiście Jan Szczepanik
     Szczególną troskę o spopularyzowanie wiedzy na temat dokonań wynalazcy, wykazał pedagog i historyk filmu, profesor i dyrektor Instytutu Teorii i Historii filmu i Telewizji PWSTTViF w Łodzi. Jako członek Polskiego Towarzystwa Historycznego i innych towarzystw naukowych wykorzystywał różne możliwości by Jan Szczepanik znalazł zasłużone miejsce w historii techniki polskiej. Jego opracowania (patrz źródła wiedzy) czy wystąpienia prasowe i telewizyjne w latach 80-tych i 90-tych poprzedniego wieku, prezentowały Zapomnianego Wynalazcę, który nauce polskiej przynosi wielki zaszczyt. Obecnie głównymi propagatorami dzieła Polskiego Edisona są szkoły patronackie rozwijające wielokierunkową pracę nad upowszechnieniem dokonań Szczepanika. Medale honorowe, tablice pamiątkowe, konkursy wiedzy o wynalazcy, szkolne strony internetowe poświęcone patronowi - to tylko niektóre formy propagowania tych dokonań. Od szkół patronackich zadania propagatorskie przejmują również instytucje biznesowe. Izba Przemysłowo-Handlowa w Tarnowie nadaje wyróżniającym się przedsiębiorcom i menedżerom statuetkę Jana Szczepanika.