Epoka  |  Pochodzenie  |  Okres krośnieński  |  Czasy krakowskie  |  Praca pedagogiczna  |  Kraków-Wiedeń  |  Epizod przemyski  |  Związek małżeński i rodzina  |  Wynalazki  |  Patenty, listy pochwalne i dedykacje  |  Korespondencja  |  Popularyzatorzy  |  Źródła wiedzy o Szczepaniku  |  Szkoły i ulice im. Szczepanika  |  Spis treści  | 

Powrót do strony głównej


Czasy krakowskie


     Nauka w krakowskim seminarium nauczycielskim pozwoliła Janowi osiągnąć dojrzałość intelektualną. Przygotowując się do pracy w szkole poznawał zasady metodyki, ćwiczył umiejętność stawiania sobie celów i w sposób naukowy zmierzania do ich osiągnięcia. Trafił na dobry okres rozwoju myśli pedagogicznej. Unowocześnienie i rozszerzenie programu kształcenia nauczycieli a nawet przedłużenie studiów do 4 lat, dało możliwość dobrego przygotowania i własnego rozwoju w wielu dziedzinach. Nauczył się korzystać z literatury fachowej, posługiwać źródłami naukowymi, bardziej rozumieć samego siebie i innych. Wprowadzona wówczas w oświacie zasada użyteczności podnosiła znaczenie praktycznych działań w toku kształcenia ogólnego. A doświadczenia praktyczne stawały się pasją młodego nauczyciela. Mógł ją znów dzielić ze swoim przyjacielem Franciszkiem Pikiem, którego rodzice przenieśli się właśnie z Krosna do Krakowa by ich dzieci mogły studiować. To u państwa Pików zamieszkał Szczepanik podczas pobytu w seminarium. Tak utrwaliła się dozgonna przyjaźń Jana Szczepanika z przyszłym poetą piszącym pod pseudonimem Mirandola.

     To podczas nauki w seminarium nauczycielskim Szczepanik poznał metodę slöydu poprzez którą miał rozwijać techniczne zainteresowania swoich uczniów a póki co sam z pasją poświęcał się ćwiczeniom rozwijając własne możliwości techniczne.

     W roku 1891 Szczepanik ukończył seminarium i w wieku 19 lat rozpoczął swoją pracę zawodową.