Budynek warsztatów został oficjalnie oddany do użytku 29 lutego 1972 roku, ale prace ukończono dopiero w czerwcu. Jak na owe czasy, był to nowoczesny obiekt o charakterze szkolno – produkcyjnym, o łącznej powierzchni prawie 4 tysięcy metrów kwadratowych.

Okazało się również, że część maszyn, przekazanych przez ZPL „Krosnolen”, jest niesprawna technicznie, np. w suszarce lnu ciekną nagrzewnice i brak jest termostatu, przewijarka RZ 3 wymaga kapitalnego remontu, zaś niedoprzędzarka typu Lawson (z 1896 roku !) nie spełnia norm jakości niedoprzędu, a jej stan techniczny jest katastrofalny. Mimo tych trudności, szkoła wzbogaciła się o duży i nowoczesny obiekt warsztatowy, w którym znalazły się działy przędzalni, tkalni i wykańczalni. Poza maszynami ze starego pawilonu, w nowym budynku zamontowano kilkanaście kolejnych urządzeń.

Na wyposażeniu warsztatów szkolnych w 1972 roku znalazło się kilkadziesiąt krosien i innych urządzeń przędzalniczych i tkackich. Na wydziale przędzalniczym znajdowały się: przędzarka obrączkowa typu PM P -114 –Ł1, zgrzeblarka typu GCz 460 – Ł, niedoprzędzarki, rozciągarki, przewijarka typu RZ – 3, suszarka przędzy, zrywarka do włókna i nici, skrętomierz do przędzy. Na wydziale tkackim znajdowały się skręcarka PL 11B, dwie cewiarki automatyczne typu UA 300 – 3 Mi, snowarka, krosno chwytakowe, krosno pneumatyczne typu P 105 Z, cztery krosna automatyczne typu AT – 60-15, 8 krosien typu 100 WT, krosno typu 100 WB, krosno typu „Jantra”, maszyna Jacquarda, przeglądarka tkanin, dwie dziurkarki. Dodatkowo na wyposażeniu tkalni było nadal 10 krosien ręcznych z początku XX wieku. Na wydziale wykańczania tkanin znajdowały się barwiarka zwrotna i barwiarka pasmowa, aparat farbiarski oraz przeglądarka tkanin. Ponad połowa tych urządzeń została wyprodukowana w latach 1970 – 72 . Część z nich szkoła otrzymała nieodpłatnie od ZPL „Krosnolen”, ZPL w Lublińcu oraz ZPL w Kamiennej Górze.

Wybudowanie nowych warsztatów włókienniczych pozwoliło częściowo rozwiązać problemy lokalowe szkoły. Po opuszczeniu przez warsztaty starego pawilonu przy głównym budynku, przystąpiono do jego remontu i przebudowy tak, by zaadaptować dawne pomieszczenia warsztatowe na sale lekcyjne. Remont przeprowadzono w latach 1972 – 73 i w jego wyniku w pawilonie powstało 5 dużych sal lekcyjnych oraz sala audiowizualna. Równocześnie przeprowadzono remont generalny sal w głównych budynku szkoły.

Równocześnie tworzono pracownie przedmiotów zawodowych. Wśród nich na szczególną uwagę zasługuje powstała na początku lat 70. pracownia metrologiczna. Jej wyposażenie stanowiły urządzenia i aparaty, pozwalające prowadzić zajęcia laboratoryjne na wysokim poziomie. Były to m.in. mikroskopy, wagi analityczne, aparaty do kondycjonowania surowca włókienniczego, zrywarki do włókien, przędzy i tkanin, aparaty do badania wytrzymałości tkanin na ścieranie, przemakanie, pilling, skrętomierze.

Niestety, dyrektor Jan Michalski nie dożył zakończenia prac przy budowie warsztatów – zmarł 13 lutego 1969 roku Nowym dyrektorem została mianowana jego żona, Genowefa Michalska, która sprawowała tę funkcję do 31 sierpnia 1983 roku To w dużej mierze dzięki jej staraniom nastąpiła modernizacja bazy szkoły na początku lat 70.

1 września 1973 roku, na podstawie decyzji Kuratora Okręgu Szkolnego w Rzeszowie, powołano zbiorczy zakład szkolny o nazwie Zespół Szkół Zawodowych nr 1 w Krośnie. Tym samym Technikum Włókiennicze nie było już samodzielną szkołą, lecz zostało połączone z innymi w jeden duży zespół. Zespół Szkół Zawodowych nr 1 w chwili powstania składał się z sześciu typów szkół: Technikum Włókienniczego, Liceum Zawodowego, Technikum Skórzanego dla Pracujących, Zasadniczej Szkoły Zawodowej Włókienniczej, Zasadniczej Szkoły Zawodowej Handlowej, Zasadniczej Szkoły Zawodowej Odzieżowo – Skórzanej. Do Technikum Włókienniczego przyłączono w praktyce Zasadniczą Szkołę Zawodową Odzieżowo – Skórzaną oraz Technikum Skórzane dla Pracujących, oferujące kształcenie w trybie zaocznym.

Zasadnicza Szkoła Odzieżowo – Skórzana ma również bogatą tradycję. Powołano ją do życia w 1936 roku, pierwotnie jako Prywatne Miejskie Gimnazjum Krawieckie, przekształcone po wojnie w państwową szkołę zawodową, istniejącą jako odrębna jednostka organizacyjna. Zajęcia odbywały się w pomieszczeniach zespołu klasztornego sióstr klawerianek w Krośnie, gdzie szkoła wynajmowała część pomieszczeń.