Wychowanie jest procesem, w którym wychowanek ma dojść do pełni osobowego rozwoju.
Wychowanie:
- to pomaganie wychowankowi, by coraz lepiej rozumiał i coraz dojrzalej kochał siebie i innych,
- to pokazywanie mu związku między określonymi zachowaniami, a ich naturalnymi konsekwencjami,
- to kształtowanie dojrzałej osoby, która staje się zdolna do budowania więzi, opartych na miłości i odpowiedzialności oraz uczynienia z siebie bezinteresownego daru.
Cele pracy wychowawczej naszej szkoły
Dążymy do tego, aby nasi uczniowie:
- znajdowali w szkole środowisko wszechstronnego rozwoju osobowego (w wymiarze intelektualnym, emocjonalnym, moralnym, duchowym, zdrowotnym i społecznym ),
- rozwijali w sobie dociekliwość poznawczą, poszukując prawdy, dobra i piękna w świecie,
- stawali się coraz bardziej samodzielni, odpowiedzialni za siebie i za innych,
- uczyli się szacunku dla wspólnego dobra, przygotowali się do współżycia w rodzinie, społeczeństwie, państwie,
- cenili dziedzictwo kulturowe i wzorce patriotyczne,
- posiadali umiejętność słuchania innych, przyjmowania i tolerowania ich poglądów, aby umieli działać dla dobra wspólnego,
- preferowali wartości personalistyczne, dbali o zdrowie psychiczne, fizyczne i duchowe.
Uczniem jest młody człowiek, z całym bagażem okresu adolescencji, z jego potencjałami i ograniczeniami, z osobistymi problemami i uwikłaniem w środowisko rodzinne, rówieśnicze, lokalne.Szkoła podejmuje następujące zadania w ramach funkcji opiekuńczo-wychowawczej szkoły.
I. Obszary i zadania
Lp. |
Obszary
|
Zadania |
Formy i sposoby realizacji |
1. |
Rozwój intelektualny ucznia |
- budzenie i rozwijanie prawidłowej motywacji uczenia się, - rozbudzenie ciekawości poznawczej, - rozpoznawanie i rozwijanie własnych zdolności i zainteresowań, - rozwijanie twórczego myślenia, - doskonalenie umiejętności przyswajania wiedzy, - kształtowanie umiejętności korzystania ze źródeł informacji, - wdrażanie do poszukiwania prawdy, - uwrażliwienie na manipulację ze strony mediów, - zachęcanie do korzystania z księgozbioru biblioteki szkolnej. |
- poprzez stosowanie atrakcyjnych metod i form pracy na zajęciach edukacyjnych, pozalekcyjnych, - w kołach zainteresowań, - udział w olimpiadach, konkursach przedmiotowych i artystycznych, turniejach, - prezentacje osiągnięć uczniów (wystawy prac plastycznych, prac literackich, ich publikacja na stronie internetowej szkoły), - organizowanie występów (jasełka), pokazów (mody), prezentacji, - rozmowy indywidualne, dyskusje, - praca indywidualna z uczniem, - uczestnictwo w seminariach, konferencjach, sympozjach i spotkaniach z przedstawicielami różnych dziedzin nauki.
|
Uczeń:
- zna techniki uczenia się,
- korzysta z różnych źródeł informacji,
- zna swoje mocne i słabe strony, podejmuje trud pracy nad nimi,
- dąży do poszukiwania prawdy,
- potrafi dokonywać samooceny własnych osiągnięć,
- rozwija swoje zainteresowania,
- rozumie potrzebę krytycyzmu wzorców proponowanych przez środki masowego przekazu.
2. |
Rozwój emocjonalny ucznia |
- poznawanie własnej sfery uczuciowej, - nauka wyrażania, odczytywania i opanowywania emocji, - budzenie empatii, - kształtowanie zdolności wartościowania i umiejętności oceny własnych zachowań, - dążenie do odpowiedzialności za własne zachowanie, - rozumienie relacji między emocjami a moralnością, - wdrażanie postaw asertywnych, - wdrażanie do autentyzmu działań, otwartości i ufności w kontaktach międzyludzkich.
|
- na godzinach wychowawczych, zajęciach edukacyjnych, zajęciach pozalekcyjnych, rozmowach indywidualnych, - podczas rozmów indywidualnych z pedagogiem szkolnym, - indywidualna opieka nad uczniami wymagającymi szczególnego podejścia ze względu na stan zdrowia, sytuację rodzinną, - realizowanie tematów, programów rozwijających umiejętności empatii, - stosowanie niekonwencjonalnych metod pracy na lekcjach wychowawczych, - stosowanie technik relaksacyjnych i przeciwdziałających stresom, - obnażanie mechanizmów działających destrukcyjnie na psychikę ( reklama, język mass mediów).
|
Uczeń:
- potrafi rozpoznać i nazwać przeżywające stany emocjonalne,
- ma świadomość odpowiedzialności za swoje zachowanie,
- podejmuje trud opanowywania przeżywanych emocji,
- rozumie relacje między emocjami a moralnością,
- podejmuje próby asertywnego zachowania w sytuacjach dla niego trudnych,
- dostrzega potrzeby, przeżywane stany emocjonalne innych ludzi,
- ma świadomość pracy nad sobą.
<![if !supportEmptyParas]> <![endif]>
3. |
Rozwój zdrowotny ucznia |
- nabycie dojrzałej postawy wobec własnego ciała oraz wobec cielesności innych ludzi, - pomaganie wychowankowi, by zajął dojrzałą postawę wobec własnej płciowości, - kształtowanie właściwych nawyków zdrowotnych i higienicznych, - wskazanie sposobów aktywnego spędzania wolnego czasu, - promocja zdrowego stylu życia – bez uzależnień.
|
- realizowanie na zajęciach z przedmiotu wychowanie do życia w rodzinie, - realizowanie podczas godzin wychowawczych tematów, programów dotyczących promocji zdrowia, - wdrażanie programów profilaktycznych (wg potrzeb) prowadzonych przez pedagoga szkolnego lub osoby do tego uprawnione; - organizowanie konkursów o tematyce prozdrowotnej, - włączenie się w ogólnopolskie akcje: np. „Dzień bez papierosa”, „Światowy Dzień Walki z AIDS”, „Sprzątanie świata”, - na lekcjach wychowania fizycznego, przysposobienia obronnego, w kołach SKS, w trakcie gier i ćwiczeń terenowych, na zajęciach pozalekcyjnych, na wycieczkach, - podczas Dnia Sportu, - spotkania z pielęgniarką szkolną, - podczas codziennych kontaktów z uczniami.
|
Uczeń:
- uczeń potrafi rozpoznać sytuacje korzystne dla jego rozwoju,
- zna różne formy spędzania wolnego czasu,
- posiada wiedzę dotyczącą jego rozwoju,
- wie do kogo powinien się zwrócić o pomoc w trudnej sytuacji,
- potrafi przyjąć postawę asertywną w sytuacjach trudnych,
- uczeń umie rozpoznać sytuacje ryzykowne i ich unikać.
<![if !supportEmptyParas]> <![endif]>
4. |
Rozwój społeczny ucznia |
- integrowanie zespołu klasowego, - tworzenie pozytywnej atmosfery w grupie, -kształtowanie umiejętności porozumiewania się, - doskonalenie kultury bycia, - dbanie o wspólne bezpieczeństwo, - dostrzeganie i akceptowanie różnic między ludźmi, - poznawanie prawidłowych sposobów rozwiązywania sytuacji problemowych, - wdrażanie ucznia do przestrzegania wymagań stawianych mu przez szkołę, - wdrażanie do samorządności, - kształtowanie umiejętności trafnej oceny zjawisk społecznych, - poznawanie sposobów rozwiązywania problemów o charakterze społecznym, - kształtowanie postawy odpowiedzialności za siebie i innych, - rozwijanie poczucia przynależności do społeczności lokalnej i Ojczyzny, - poznawanie historii szkoły i jej osiągnięć, - wdrażanie do aktywnego uczestnictwa w obchodach świąt państwowych, narodowych i religijnych, - przygotowanie do wejścia na rynek pracy, - podniesienie roli i autorytetu rodziny, - wdrażanie uczniów do pełnienia obowiązków rodzinnych, - kształtowanie poczucia odpowiedzialności za podejmowane decyzje.
|
- stosowanie niekonwencjonalnych metod integrujących zespół klasowy, - umożliwianie uczniom pełnienia różnych ról, - wdrażanie programów rozwijających umiejętności interpersonalne, - diagnoza atmosfery i relacji panujących w klasie (np. test socjometryczny) - wyjazdy i wycieczki klasowe, - udział klasy w pracach społeczności szkolnej, w uroczystościach szkolnych (np. Dzień Patrona Szkoły), - udział młodzieży w konkursach: rocznicowych, szkolnych, lokalnych i państwowych, - spotkania z ciekawymi ludźmi, - organizowanie debat, rozmów, - podtrzymywanie tradycji klasowych i rodzinnych, - udział w pracach samorządu klasowego i szkolnego, - udział przedstawicieli Rady Uczniów w pracy Młodzieżowej Rady Miasta Krosna, - powołanie Młodzieżowej Grupy Wsparcia (udział w zadaniach o charakterze charytatywnym na rzecz środowiska szkolnego i lokalnego, a także udział w zadaniach pomocowych na rzecz uczniów mających trudności w nauce), - uczestnictwo młodzieży w zajęciach z przedmiotu wychowanie do życia w rodzinie, - udział w zajęciach prowadzonych przez pedagoga szkolnego podczas lekcji wychowawczych, - korzystanie ze Szkolnego Ośrodka Kariery, - spotkania tematyczne z rodzicami.
|
Uczeń:
- ma poczucie przynależności do klasy i społeczności szkolnej,
- chce i wyraża potrzebę działania w klasie jako grupie rówieśniczej,
- angażuje się w przedsięwzięcia klasowe i szkolne,
- współtworzy i respektuje normy grupowe,
- doświadcza współzależności i współodpowiedzialności za działanie grupy,
- szanuje drugiego człowieka, okazuje mu to w słowach i działaniach,
- w języku codziennym nie używa wulgaryzmów, zachowuje się kulturalnie wobec innych,
- ma szacunek do historii i symboli narodowych, religijnych i wie jak się wobec nich zachować,
- wykazuje chęć poznania ojczystego kraju i jego tradycji,
- szanuje mienie szkoły i mienie publiczne,
- aktywnie włącza się w życie społeczności lokalnej,
- potrafi zachować się zgodnie z wymogami miejsca i chwili.
5. |
Rozwój moralny ucznia |
- kształtowanie dojrzałego, prawego sumienia, - pomoc w intelektualnym odróżnieniu zachowań, które nas rozwijają i cieszą, od zachowań, przez które krzywdzimy siebie czy innych, - rozumienie i rozróżnienie takich pojęć jak: krzywda, wina itp., - uświadomienie uczniom, że normy moralne mają wartość uniwersalną natomiast odpowiedzialność moralna za naruszenie tego typu norm jest zawsze sprawą indywidualną, - mobilizowanie uczniów do stawiania sobie wymagań i do zachowania dyscypliny w sferze etyczno-moralnej, - wpajanie ładu obyczajowego (ubiór, język, etykieta).
|
- rozwiązywanie dylematów moralnych podczas dyskusji, debat, - w trakcie zajęć edukacyjnych (ze szczególnym uwzględnieniem studium nad literaturą oraz wychowania do życia w rodzinie), - w czasie godzin wychowawczych, - podczas katechezy, - podczas indywidualnych rozmów z pedagogiem szkolnym (pozytywne wsparcie), - w indywidualnych rozmowach nauczyciela z uczniem.
|
Uczeń:
- ma świadomość swoich zalet i wad;
- ma poczucie własnej wartości;
- rozumie potrzeby swoje i innych ludzi;
- zna swoje prawa i obowiązki, potrafi respektować prawa innych;
- dostrzega wpływ innych osób na kształtowanie osobowości i drogi życiowej, potrafi to prawidłowo ocenić;
- rozumie potrzebę krytycyzmu wzorców proponowanych przez środki masowego przekazu,
- rozumie potrzebę stałej pracy nad sobą.
<![if !supportEmptyParas]> <![endif]>
6. |
Rozwój duchowy ucznia |
- zrozumienie sensu własnego istnienia (samego siebie), sensu ludzkiej egzystencji, - pomoc w kształtowaniu dojrzałej postawy wobec siebie oraz otaczającego świata, - wdrażanie do świadomego i wolnego kierowania swoim życiem – myślenie refleksyjne, - wpajanie umiejętności nawiązywania głębokich więzi między ludźmi (głębokiego kontaktu z drugim człowiekiem), - pomoc wychowankowi w odkryciu prawdy o sobie, - stawianie wychowankom pytań dotyczących sensu życia, hierarchii wartości , zasad postępowania, ideałów i aspiracji, - przygotowanie uczniów do podejmowania decyzji w oparciu o miłość, prawdę i odpowiedzialność, - uwrażliwianie wychowanka na to, by miał rację w postępowaniu, a nie tylko w myśleniu, - pomaganie wychowankowi w odkrywaniu, zrozumieniu i respektowaniu podstawowych wartości , które odnoszą się do poszczególnych sfer ludzkiego życia (prawda i miłość, dobro i piękno, wiara i nadzieja, wolność i odpowiedzialność, sprawiedliwość i uczciwość, świętość i zbawienie), - poznawanie zasad wiary.
|
- na zajęciach katechezy, ścieżek edukacyjnych, etyki, filozofii (odkrycie źródeł ludzkich poglądów i przekonań), - na godzinach wychowawczych, rekolekcjach, w czasie zajęć artystycznych (jasełka), w kontakcie z drugim człowiekiem z przyrodą, z wytworami kultury, - podczas rozmów indywidualnych z pedagogiem szkolnym (budowanie u ucznia poczucia własnej wartości, wsparcie psychiczne), - podczas mszy świętych, - udział w olimpiadach, konkursach np. na temat wiedzy biblijnej, - podczas kontaktu z ciekawą książką i czasopismem (np. w bibliotece szkolnej), - w trakcie spotkań z wartościowymi ludźmi, - poprzez udział w spotkaniach opłatkowych, wielkanocnych itd. |
<![if !supportEmptyParas]> <![endif]>
Spodziewane efekty
Uczeń:
- widzi sens poszukiwania własnej tożsamości,
- podejmuje trud własnego rozwoju,
- ma świadomość sensu istnienia,
- potrafi refleksyjnie ocenić zaistniałe sytuacje, problemy życiowe,
- widzi sens i potrzebę stawiania sobie i innym wymagań,
- przyjmuje odpowiednią postawę wobec trudności,
- ma poczucie własnej godności i wartości,
- widzi potrzebę konstruowania swoich planów życiowych.
<![if !supportEmptyParas]> <![endif]>
Warunkiem udzielenia odpowiedniej pomocy wychowawczej jest całościowe i realistyczne rozumienie wychowanka oraz sytuacji,
w której on się znajduje.
<![if !supportEmptyParas]> <![endif]>
II. Zadania wychowawcy:
<![if !supportEmptyParas]> <![endif]>
1. Administracyjne:
a/ prowadzenie dokumentacji dydaktyczno-wychowawczej klasy,
b/ poświadczenie osiągnięć szkolnych uczniów,
c/ statystyka i sprawozdawczość,
d/ prowadzenie spraw związanych z pomocą materialną (np. stypendia).
2. Opiekuńczo-wychowawcze:
a/ praca z uczniami,
b/ współpraca z rodzicami,
c/ współpraca ze środowiskiem.
<![if !supportEmptyParas]> <![endif]>
- zdiagnozowanie zespołu klasowego;
- prowadzenie zajęć integracyjnych;
- planowanie zadań realizowanych na zajęciach wychowawczych, spotkaniach pozalekcyjnych i pozaszkolnych;
- opracowanie tematyki godzin wychowawczych;
- podejmowanie problemów, zagadnień zgodnie z tym co przeżywają uczniowie jako klasa lub jako osoby dorastające;
- wspieranie uczniów w poszukiwaniu dalszej drogi ich rozwoju;
- indywidualne rozmowy wychowawcze z uczniem.
<![if !supportEmptyParas]> <![endif]>
Ad b/ Współpraca z rodzicami:
- włączanie rodziców do planowania i organizowania różnych form życia zespołowego w klasie;
- konsultowanie z rodzicami zaplanowanych treści i form zajęć tematycznych na godzinach do dyspozycji wychowawcy;
- utrzymywanie systematycznego kontaktu z rodzicami (opiekunami prawnymi) uczniów, w celu:
a/ koordynacji i ujednolicenia oddziaływań wychowawczych ;
b/ poznania poszczególnych uczniów (ich sytuacji rodzinnej i bytowej, funkcjonowania w środowisku pozaszkolnym, zainteresowań
i potrzeb itp.);
c/ wzajemne poznanie się nauczycieli i rodziców (oczekiwania , formy współpracy);
d/ pomoc w doborze właściwych oddziaływań wychowawczych i pokonywanie trudności;
e/ włączanie rodziców w sprawy klasy i szkoły.
<![if !supportEmptyParas]> <![endif]>
Przykłady różnych form pracy nauczyciela z grupą rodziców ( w zależności od potrzeb, wiedzy i umiejętności nauczycieli):
- spotkanie inaugurujące współpracę;
- spotkania okresowe – wywiadówki;
- spotkania okolicznościowe;
- konferencje dla rodziców;
- indywidualne spotkania (np. rozmowy o trudnościach dziecka, pomoc w rozwiązywaniu problemu wychowawczego, spotkania w domu ucznia i inne).
<![if !supportEmptyParas]> <![endif]>
- włączanie uczniów do pracy w samorządzie uczniowskim,
- angażowanie wychowanków do akcji charytatywnych organizowanych na terenie szkoły, miasta, regionu i kraju,
- uczestnictwo w uroczystościach patriotycznych, narodowych, religijnych organizowanych w środowisku.
<![if !supportEmptyParas]> <![endif]>
Wychowawca:
- opracowuje w oparciu o Program wychowawczy szkoły i Szkolny program profilaktyki plan wychowawczy (w porozumieniu z uczniami i rodzicami),
- podejmuje systematyczne wysiłki zmierzające do wytworzenia prawidłowej atmosfery wspólnoty klasowej,
- uczestniczy we wszystkich sytuacjach ważnych dla klasy, np. wycieczki, imprezy, w których uczestniczą wychowankowie, np. półmetek, studniówka,
- czuwa nad postępami w nauce i frekwencją uczniów,
- systematycznie kontaktuje się z nauczycielami uczącymi poszczególnych przedmiotów w klasie, konsultuje na bieżąco wyniki nauczania i zachowania,
- jest w stałym kontakcie z pedagogiem szkolnym, w celu ustalenia sposobów i podejmowanych środków zaradczych w stosunku do uczniów z trudnościami dydaktycznymi i wychowawczymi,
- zapoznaje się ze Strategią działań interwencyjnych,
- systematycznie poszerza swoja wiedzę psychologiczno-pedagogiczną i doskonali umiejętności wychowawcze,
- nie wyciąga pochopnych wniosków, lecz dokładnie analizują postawy uczniów,
- stwarza warunki, które umożliwiają uczniom ocenianie własnego postępowania.
<![if !supportEmptyParas]> <![endif]>
Każdy wychowawca zobowiązany jest do opracowania planu pracy wychowawczej w klasie, który oparty jest o:
<![if !supportEmptyParas]> <![endif]>
- Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej
- Konwencję o Prawach Dziecka
- Ustawę o systemie oświaty
- Zarządzenie MEN nr 14 z dnia 19 czerwca 1992 r. w sprawie ramowego statutu szkoły
- Statut szkoły
- Program wychowawczy szkoły
- Szkolny program j profilaktyki
- przeprowadzoną diagnozę
- umiejętności wychowawcze nauczyciela.
<![if !supportEmptyParas]> <![endif]>
III.Zadania nauczycieli i innych pracowników szkoły:
<![if !supportEmptyParas]> <![endif]>
- wszyscy nauczyciele wprowadzają do tematyki swojego przedmiotu elementy programu wychowawczego naszej szkoły,
- realizując treści programowe, dokonują wyboru takich postaci z literatury, historii ..., które dla uczniów stanowią naturalny wzorzec postawy życiowej,
- swoją postawą, zachowaniem stanowią wzór do naśladowania,
- wskazują postawy pozytywne i negatywne,
- pomagają uczniom rozróżnić dobro i zło,
- nie oceniają osoby, lecz jej postępowanie,
- zachęcają do dobrego,
- kształtują postawy szacunku do innych,
- wzmacniają postawy uczniów zachowujących się pozytywnie,
- reagują na zachowania negatywne.
<![if !supportEmptyParas]> <![endif]>
Rodzice powinni:
- włączać się w życie szkoły i klasy (uroczystości szkolne, klasowe, wycieczki praca w Radzie Rodziców),
- utrzymywać stały kontakt z wychowawcą,
- dbać o odpowiedni strój i wygląd dziecka (strój nie może prowokować nieodpowiednie skojarzenia i zachowania),
- rozmawiać z wychowawcą, nauczycielem uczącym o pojawiających się trudnościach dydaktyczno-wychowawczych u dziecka,
- informować na bieżąco o nieobecnościach dziecka na zajęciach szkolnych,
- powiadamiać wychowawcę o sytuacji dziecka mającego problemy zdrowotne.
<![if !supportEmptyParas]> <![endif]>
Wychowawca:
- opracowuje w oparciu o Program wychowawczy szkoły i Szkolny program profilaktyki plan wychowawczy (w porozumieniu z uczniami
i rodzicami),
- podejmuje systematyczne wysiłki zmierzające do wytworzenia prawidłowej atmosfery wspólnoty klasowej,
- uczestniczy we wszystkich sytuacjach ważnych dla klasy, np. wycieczki, półmetek, studniówka,
- czuwa nad postępami w nauce i frekwencją uczniów,
- systematycznie kontaktuje się z nauczycielami uczącymi poszczególnych przedmiotów, konsultuje na bieżąco wyniki nauczania i zachowania,
- jest w stałym kontakcie z pedagogiem szkolnym, w celu ustalenia sposobów i podejmowanych środków zaradczych w stosunku do uczniów
z trudnościami dydaktycznymi i wychowawczymi,
- zapoznaje się ze Strategią działań interwencyjnych,
- systematycznie poszerza swoją wiedzę psychologiczno-pedagogiczną i doskonali umiejętności wychowawcze,
- nie wyciąga pochopnych wniosków, lecz dokładnie analizuje postawy uczniów,
- stwarza warunki, które umożliwiają uczniom ocenianie własnego postępowania.
<![if !supportEmptyParas]> <![endif]>
Każdy wychowawca zobowiązany jest do opracowania planu pracy wychowawczej w klasie, który oparty jest o:
- Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej
- Konwencję o Prawach Dziecka
- Ustawę o systemie oświaty
- Zarządzenie MEN nr 14 z dnia 19 czerwca 1992 r. w sprawie ramowego statutu szkoły
- Statut szkoły
- Program wychowawczy szkoły
- Szkolny program profilaktyki
- przeprowadzoną diagnozę
- umiejętności wychowawcze nauczyciela.
Program jubileuszowych uroczystości
17-18 października 2008 r.
V LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE im. Jana Szczepanika to jedna ze szkół wchodzących w skład Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 1 im. Jana Szczepanika w Krośnie.
Szkołę wyróżnia niezwykle korzystny dla uczniów, dwustopniowy system profilowania. Kandydatom proponujemy wybór jednego z pięciu profili:
Niezależnie od wybranego profilu, każdy uczeń, zgodnie z indywidualnymi zainteresowaniami, wybiera dwa lub trzy przedmioty do nauki w zakresie rozszerzonym w formie fakultetów realizowanych w drugiej i trzeciej klasie.
Zdawalność egzaminu maturalnego jest w naszej Szkole wyższa niż średnia w województwie i średnia OKE. W naszej Szkole możesz zdobywać wiedzę w sposób nowoczesny i atrakcyjny. Wykształcony przez nas młody człowiek zna obce języki i biegle posługuje się komputerem. Proponujemy więc bogatą ofertę języków obcych: angielski, niemiecki, francuski, rosyjski. Część zajęć z języka obcego odbywa się w pracowniach komputerowych.
------------------------------------------------------------
W każdy wtorek w godzinach 14.00 - 15.00 czynny jest PUNKT DORADCZO ? KONSULTACYJNY, w którym od wykwalifikowanego doradcy zawodowego każdy uczeń i rodzic może uzyskać fachową poradę w zakresie kreowania dalszej kariery szkolnej i zawodowej.
Szczegóły na szkolnej stronie internetowej.
V Liceum Ogólnokształcące - przekierowanie do informatora elektonicznego miasta Krosna
V Liceum Ogólnokształcące im. Jana Szczepanika w Krośnie - oddziały
Od 26 czerwca 2008 roku można nabyć w sekretariacie okolicznościowe wydawnictwo towarzyszące obchodom 120- lecia szkoły pt. "Poetyckie i prozatorskie wprawki uczniów Szczepanika".
Znalazły się w nim wiersze, opowiadania i rysunki również wielu tegorocznych absolwentów, dlatego umożliwiliśmy wcześniejszą sprzedaż. Cena antologii to 5 zł.
W dniu 13.06.2008 odbyły się uroczystości 50 lecia Honorowego Krwiodawstwa w Polsce. Naszą szkołę reprezentował pan dyrektor mgr Andrzej Gregorczyk oraz grupa uczniów skupionych przy klubie HDK PCK (uczniowie z klas II LO a, II TE b oraz II LO b) działającym przy Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 w Krośnie, wraz z opiekunem panem mgr Marcinem Turkiem.
Uroczystości poprzedziła Uroczysta Msza Święta w Bazylice Mniejszej ? Fara w Krośnie. Podczas mszy kazanie wygłosił biskup przemyski Adam Szal. Kazanie skierowane było przede wszystkim do krwiodawców, których porównał do świętych. Wspólnym mianownikiem wyjątkowości tych ludzi było oddania cząstki siebie innym. Po uroczystej mszy, wszyscy zgromadzeni przeszli ulicami Krosna w kierunku KDK. Na czele kolumny dwie dziewczyny niosły transparent upamiętniający 50-cio lecie HDH. Zaraz za transparentem podążała górnicza orkiestra dęta, a następnie poczty sztandarowe PCK.
O godzinie 12.50 rozpoczęto uroczystą akademię odegraniem hymnu państwowego i hymnu PCK. Następnie przywitano gości w osobach, prezydenta miasta Krosna pana Piotra Przytockiego, starosty powiatu krośnieńskiego pana Jana Juszczaka, biskupa Adama Szala, Naczelnik Wydziału Edukacji - panią Grażynę Gregorczyk, posła Stanisława Zająca, senatora Stanisława Piotrowicza. i wielu innych zacnych gości. Prowadzący uroczystości prezes PCK Zarządu Rejonowego lek. Władysław Tlałka rozpoczął część artystyczną, którą uświetnił występ solistów, chóru i baletu Prywatnej Szkoły Muzycznej "Pro- Musica" pod dyrekcją Anny i Adama Munzbergerów.
Po zakończeniu części artystycznej organizatorzy wręczyli medale i okolicznościowe statuetki (szklana kropla krwi). Nasza szkoła otrzymała medal III klasy ,oraz szklaną statuetkę ze specjalnym podziękowaniem dla Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 W Krośnie. Nagrody z rąk prezesa PCK lek. Władysława Tlałki i prezydenta Krosna pana Piotra Przytockiego odebrał dyrektor mgr Andrzej Gregorczyk. Uroczystości zakończyły krótkie przemówienia zaproszonych gości.
Członkowie Klubu HDK przy Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 w Krośnie.
Klasa IV TEa
1. Tomasz Jaślar
2. Julian Wilk
3. Mariusz Piotrowski
4. Paweł Półchłopek
5. Łukasz Józefczyk
Klasa III TH
6. Barankiewicz Iza
7. Żółkiewicz Katarzyna
8. Damian Pasterkiewicz
9. Kasprzyk Marcin
10. Rafał Świątek
11. Maciej Nadzuński
Klasa III LOd
12. Mateusz Turek
13. Kubacki Tomasz
14. Cyparska Natalia
15. Machnik Natalia
16. Chodorowski Marcin
17. Dawid Baruta
Klasa III LOe
18. Paweł Tomoń
19. Dawid Filar
20. Piotr Sas
21. Mateusz Jakubowicz
22. Anna Krzemień
Klasa III TEb
23. Kamila Kozimor
24. Anna Wojtowicz
Klasa III Lob
25. Dominika Rybicka
26. Paulina Bereś
Klasa III LOa
27. Kędzierska Gabriela
28. ...
Klasa II LOa
28. Gabriela Lipińska
29. Klaudia Krzeszowska
30. Monika Szarota
31. Gabriela Gąsior
32. Skwara Agata
33. Gabriela Szombara
34. Bożena Paprocka
Klasa II LOb
35. Katarzyna Ziółek
Wszystkie wyżej wymienione osoby ukończyły 18 rok życia. Lista nie obejmuje wszystkich krwiodawców naszej szkoły. Osoby które oddają krew, ale nie znajdują się na liście proszone są o zgłoszenie się do opiekuna HDK PCK pana mgr Marcina Turka.
Opracował Marcin Turek
- Siorb - resztki waniliowego szejka wypływają z jednorazowej, plastikowej rurki. Ostatnie siorb. I siorb. Zalega cisza.
Szybko rachunek w głowie: małe frytki, szejk i cola w proporcji pół na pół z wodą. Rzędy cyfr przesuwające się bardzo szybko. Kilka monet pozostawionych przy stoliku. Ostatni przyklejony uśmiech pani przy kasie.
- Janek! – już przy drzwiach dopada go grupa znajomych z osiedla.
- Janek… jak ten gość z „Czterech pancernych” - myśli.
Kalkulacja. Nie. Nie opłaca się wyjść z nimi do miasta. Wkłada ręce do kieszeni sztruksowych stopni. Odchodzi. Genialne myśli kiełkują w jego głowie.
- Kiedyś będę kimś – powiedział do gołębi na dachu.
Filozoficzne KIEDYŚ.
Bezpowrotnie umarli Tetmajer i Staff.
Oni już byli. Mieli swoje pięć minut w szołbiznesie. Zatrzymał się.
Równaj się do najlepszych – głos sumienia. Lekki dreszcz przebiegł po jego plecach. Kręg po kręgu.
Chaos. Poplątane słowa jak nici w Krośnie.
- Poproszę pomysł na życie. Raz. Na wynos. Szybko.
Milczący, zamyślony Mikołaj Kopernik. Nic nie odpowiedział. Zastygł w bezruchu jak posąg. Niegrzecznie nie odpowiadać na zadane pytania.
Czy w ogóle ma prawo do TAKICH marzeń?
Czy nie żąda od losu zbyt wiele?
Zrobi to. Opowie wnukom o dziś.
O tym dniu, kiedy podjął decyzję.
- Być kimś – jak śmiesznie to brzmi w ustach wciąż jeszcze dziecka. – Za 20, 50… może 100 lat o moich odkryciach będzie głośno na całym świecie.
Rewolucja. Zmiany. Wygrane marzenia. Nazwisko na pierwszych stronach gazet.
- Za 50 lat, kiedy… Stop. Zielone światło. Przejście dla pieszych. Ukradkowe spojrzenia kierowców zza przyciemnianych szyb. Szybkim krokiem kieruje się w stronę domu.
Powtarza wersy Bruna Jasieńskiego:
Teraz jestem słoneczny, siebie pewny i rad.
Idę młody, genialny, trzymam ręce w kieszeniach.
Ale najpierw wejdzie do pokoju, ściągnie buty, weźmie głęboki oddech i zrobi to. Niech świat o nim usłyszy. To on. Jan Szczepanik. Polski Edison.
Jeszcze o mnie usłyszycie!
W Rudnikach koło Mościsk w biednej chłopskiej rodzinie 13 czerwca 1872 roku przychodzi na świat Jan Szczepanik. Bardzo wcześnie zostaje sierotą i zostaje oddany na wychowanie ciotce mieszkającej w Krakowie. Tam też chodzi do szkoły, jest dobrym uczniem. Szczególnie lubi matematykę i fizykę a w wolnych chwilach majsterkuje.
Po ukończeniu podstawówki i gimnazjum w Jaśle uczy się w seminarium nauczycielskim w Krakowie, a po jego ukończeniu pracuje jako nauczyciel w Potoku, Lubatówce i Kończynie. Jednak praca nauczyciela nie jest spełnieniem jego marze, przyglądając się ciężkiej pracy tkaczy postanawia udoskonalić ich narzędzia tkackie. Jednocześnie z pracami nad wynalazkami tkackimi rozpoczął pracę w dziedzinie fotografii i projekcji barwnej. Jego wynalazki z dziedziny telewizji i filmu dźwiękowego wzbudzały duże zainteresowanie na całym świecie, każdy chciał go poznać i zobaczyć te przyrządy.
Pewnego razu będąc w Wiedniu odwiedził go znany pisarz Mark Twain i rozmawiając o jego wynalazkach wpadli na pomysł, aby je wypróbować i nakręcić film na podstawie jednej z powieści pisarza. Szczepanik pełen zapału do pracy i zadowolenia, że ktoś zwrócił uwagę na trud jego pracy postanawia przystąpić do realizacji planów. Nocami nie może spać gdyż obmyśla plan realizacji. Jego radość trwa bardzo krótko, ponieważ ten pomysł nie zostaje zrealizowany. Jednak Jan się nie poddaje, wspierany duchowo przez żonę i sławnego pisarza Marka wpada na nowy genialny pomysł. Postanawiają nakręcić film przyrodniczy, w tym celu wyjeżdżają w Alpy szwajcarskie. Panowie nie marnują czasu, po zaklimatyzowaniu się w jednym ze szwajcarskich hoteli od razu zabierają się do realizacji planów. Mają bardzo mało czasu, a ich marzeniem jest jak najszybciej zrealizować wymierzony cel. Pośpiech krzyżuje im plany. Pewnego dnia udają się w góry żeby nakręcić trochę filmu, Szczepanik tak był pochłonięty kręceniem, że zabłądzili. Szukając drogi powrotnej zastała ich noc i musieli znaleźć jakieś schronienie, wtedy natknęli się na grotę w skale. Było tam bardzo ciemno i zimno, więc zapalili ognisko i w blasku ognia zobaczyli, że na ścianie znajdują się jakieś malowidła, które musiały być namalowane wiele tysięcy lat wcześniej. Zafascynowani i zauroczeni tymi malowidłami nie mogli tego tak zostawić. Szczepanik chciał to wszystko utrwalić na taśmie, ale było za ciemno i musieli czekać do rana. Noc spędzili w grocie, było im bardzo zimno. Rankiem Twain i Szczepanik utrwalili to wszystko na taśmie i zrobili kilka zdjęć pamiątkowych, rysunki te przedstawiały zwierzęta i pracę jaką wykonywali ludzie pierwotni. Życie tamtego pokolenia bardzo różni się od współczesnego życia. Gdy wreszcie postanowili znaleźć drogę do hotelu, natknęli się na grupę ludzi, którzy ich szukali. Dalszy powrót przebiegł bez żadnych problemów. Po bardzo męczącej wyprawie postanowili odpocząć. Później jeszcze zrobili wiele zdjęć i nakręcili wiele metrów taśmy filmowej, które pokazywały piękno Alpejskiej przyrody. Po powrocie do Wiednia Szczepanik pokazał film archeologom i okazało się, że są to najstarsze malowidła ścienne. Film odniósł wielki sukces na całym świecie, a książka opisująca te wydarzenia napisana przez Marka Twaina stała się bardzo popularna. Ta wyprawa bardzo zbliżyła do siebie Szczepanika i Marka, łączyła ich nie tylko praca, ale również zostali dobrymi przyjaciółmi. Ten sukces jeszcze bardziej mobilizuje Jana i pragnie w dalszym ciągu realizować swoje pomysły, odnosi jeszcze większe sukcesy nie tylko w dziedzinie filmu. Szczepanik odnosząc powodzenie jeszcze bardziej udoskonala swoje wynalazki i w 1920 roku opatentowuje wynalazek dzięki, któremu film jest udźwiękowiony i daje większe możliwości filmowcom. Sam też kręci wiele filmów ze swoją rodziną i przyjaciółmi, a przygoda w Alpach zachęciła go do innych podróży. W następną podróż udał się do Australii, żeby zobaczyć jak żyją aborygeni, udał się tam z przyjacielem z dzieciństwa. Aborygeni uciekali widząc jakieś dziwne urządzenia, gdyż nigdy nie wiedzieli takich sprzętów jak kamera czy aparat. Szczepanik wpadł na pomysł by kupić w mieście parę drobiazgów i podarować je aborygenom. Ci byli tak zajęci oglądaniem, że nie zwracali uwagi na kamerę i aparat. Zdjęcia te pokazały tryb życia, sposób ubierania ludzi, którzy żyją całkiem inaczej niż my. I znowu odnosi sukces, jego prace są wystawiane na wielu wystawach, a jego wynalazki z dziedziny kinematografii cieszą się ogromną popularnością na całym świecie. Jego głównym celem w kręceniu filmów było ukazanie życia ludzi innych plemion. Wyprawy dawały mu dużo szczęścia i zadowolenia z życia, dzięki tym wyprawom zrozumiał sens życia i co w tym życiu jest najważniejsze. Żona i dzieci byli bardzo z Jana zadowoleni. A najmłodszy syn po śmierci ojca postanowił kontynuować to co zaczął jego ukochany tato. Szczepanik opatentował jeszcze wiele innych wynalazków między innymi tkaninę kuloodporną, za którą car Mikołaj II odznaczył go orderem Świętej Anny. Dzięki tak wszechstronnym wynalazkom został nazwany "polskim Edisonem". Zmarł po ciężkiej chorobie Tarnowie 18 kwietnia 1926 roku.
Kl. I LP
I. Gdy oglądasz Teleekspres,
talk show, serial, Eurowizję,
myślisz sobie: "Kto to zrobił?
Kto wymyślił telewizję?"
II. Otóż żył raz wynalazca.
Mieszkał tutaj, całkiem blisko.
Zwany "polskim Edisonem",
miał Szczepanik na nazwisko.
III. On, co prawda, telewizji
nie do końca był autorem,
ale dał jej podwaliny
i był dla niej prekursorem.
IV. Ale trzeba też uczciwie
przyznać, że wśród glorii blasków,
był pan Jan Szczepanik twórcą
wielu innych wynalazków.
V. Wojsko musi go szanować,
albo pokłon bić mu korny,
by po ciężkich pracach odkrył
materiał kuloodporny.
VI. Król hiszpański ten materiał
kazał wstawić w swej karecie.
Dobrze zrobił, bo przez bombę
byłby szybciej w lepszym świecie.
VII. Równie wielki pan Szczepanik
miał zasługi w fotografii,
bowiem także w tej dziedzinie
chciał pokazać, co potrafi.
VIII. Elektroskop, utoppapier
to są właśnie jego dzieła.
Rzutnik do zdjęć naturalnych
także jego myśl poczęła.
IX. W tkactwie także się wykazał
i właśnie za te dokonania
twórców tej szkoły skłoniły
do takiego patrona obrania.
X. Niech nam żyje Jan Szczepanik,
który na swej życia drodze
da podstawy dla tej szkoły.
Jestem dumna, że tu chodzę.
Patronie szkoły dobrze nam znany
W natłoku zajęć zapomniany
Byłeś człowiekiem prostym, zwyczajnym
I chyba także facetem fajnym.
To dzięki tobie samotny talencie,
Możemy zrobić przepiękne zdjęcie.
Kuloodporna kamizelka biała
Niejedno życie uratowała.
Ludzie przy krosnach ręce zdzierali
Strasznie się przy nich napracowali
I znów wynalazłeś ułatwienie dla bractwa
Bo wymyśliłeś automatyzację tkactwa.
Kochałeś ludzi oraz przyrodę
W głowie twej ciągle pomysły nowe
Telefon, telegraf to rzecz godna chwały
Te wynalazki po tobie zostały.
Tkanina szara barwy nabrała. Dusza artysty to dokonała.
Galicyjski geniuszu dziś twój trud chcemy nagrodzić
I oto tym wierszem cię wynagrodzić.
Bo jedno jest życie, co my robić mamy
My do pomysłów głowy nie mamy.